Eigen Werk

Uniform

Wat is de kracht van het collectief in dit tijdperk van individualisme en zelfontplooiing?

Wat is de kracht van het collectief in dit tijdperk van individualisme en zelfontplooiing? Gefascineerd door het fenomeen volksdansen vraagt Nastaran Razawi Khorasani zich in deze dansperformance af hoe de huidige mens vorm en inhoud geeft aan gevoelens van saamhorigheid. Vier individuen doen een poging om hun eigen identiteit af te leggen en op te gaan in de massa. De alledaagse handelingen van de vier vloeien langzaam over in een volksdans. Lukt het hen zichzelf te vergeten?

Uniform ging in première op festival Oerol 2018 en wordt wegens succes hernomen.

Nastaran: “We leven in een sterk geïndividualiseerde wereld en zijn voortdurend bezig met wie we zelf zijn, wat onze mening is. Dat is echt iets van deze tijd. Ik heb bewondering voor mensen die zichzelf durven te vergeten en helemaal kunnen opgaan in een groep. In Uniform doen we een poging om de afkeer van het ego te laten zien.”

Credits

Van: Nastaran Razawi Khorasani Met: Nastaran Razawi Khorasani, Laurence Roothooft, Art Srisayam, Tijmen Teunissen Dramaturgie: Tobias Kokkelmans Licht: Marijn de Jong Kostuums: Nicky Nina de Jong Coach: Moniek Merkx Dramaturgie: Tobias Kokkelmans Understudy: Dorothea Mende Coupeuse: Dorine van IJsseldijk Campagnebeeld: Noa Verhofstad (campagnebeeld), Guido Bosua (scènefoto’s), Nichon Glerum (scènefoto’s) Video: Thomas Bos (teaser), Davids Dannoss (trailer) Producent: Maas theater en dans In samenwerking met: URLAND

Bekijk de trailer

“Een opzwepende performance (…) Op intelligente wijze zet Khorasani dans, kostuums en de geniaal opgebouwde muziek van Jimi Zoet in om te onderstrepen dat gedeelde gedragingen uit vele verschillende bronnen ontstaan en vaak invloeden van verschillende (sub)culturen in zich dragen.”

“De Rotterdamse theatermaker Nastaran Razawi Khorasani, actrice en maker bij Maas theater en dans en als performer opgeleid in Maastricht, legt in het woordeloze Uniform (ode aan de meeloper) de vinger op onze twijfels over individualiteit versus collectiviteit”

“een aantrekkelijke, zeer levendige voorstelling die een ode wil zijn aan de meeloper. (…) De performers gaan op in de massa die ze zelf vormen. Een prachtige vondst”

“Uniform is als een dagdroom, die sluimert en je naar een ver oord brengt. Waarbij je je achteraf afvraagt hoe je daar opeens bent gekomen. (…) een trip die je doet duizelen”

“Het hoogtepunt was de spiegelscène, vier dansers werden tientallen dansers. Vijftig minuten vlogen om. Verwonderd, met honderd vragen en met grote zin in ‘met z’n allen’, verlieten we de zaal”